در تحقیقات بسیار زیادی به بررسی این مطلب پرداخته شده که انسان دقیقا از چه زمانی شروع به برقراری ارتباط کرده، ماهیت این ارتباطات چیست و چگونه به این اشکال متنوع درآمده است.
واضح است که در طول تاریخ ،انسان در پاسخ به نیاز غریزی برای برقراری ارتباط جهت توضیح وتفسیر امور، آموزش، معاملات، انتقال تجارب و… از اشیاء و محیط اطرافش به عنوان ابزار ارتباطی استفاده کرده است.
نکته شایان توجه این است که اکنون ما در نقطه ای از تاریخ قرارگرفته ایم که سازمانهای تخصصی و تجاری در زمینه طراحی توافق نظر دارند و حتی مدرک دانشگاهی در این زمینه ارائه می دهند اما هنوز هم ما در مورد اینکه طراحی نمایشگاهی را یک حرفه مستقل محسوب کنیم تردید داریم!
شاید صحیح تر باشد که طراحی نمایشگاهی را یک فرآیند ترکیبی درنظر بگیریم که رشته های مختلفی همچون معماری، طراحی داخلی، طراحی صنعتی، طراحی گرافیکی محیطی، گرافیک و چاپ، رسانه های الکترونیکی - دیجیتالی، نورپردازی، تجهیزات صوتی، مکانیک و دیگر مفاهیم طراحی را دربر دارد.
اما نباید از ماهیت مستقل طراحی و تجهیزات نمایشگاهی و تاثیرات آن غافل شد.
آنچه که بسیار مهم است توان محیط نمایشگاهی در ارائه و تفسیر اطلاعات و نیز جلب مخاطب و تاثیر آن بر افکار و اندیشه هاست.
طراحان نمایشگاه با استفاده درست از فضا،محیط، حرکت و تجارب واقعی، ارتباط موثر با مخاطب را تسهیل می کنند.
آنان به شکل گروهی و با تخصص های مختلف کار می کنند و با همکاری هم می کوشند که پیام نمایشگاه را به بهترین وجه ممکن انتقال دهند.
طراحان از پتانسیل محیط برای انتقال پیام استفاده می کنند و با استفاده از پیام و محیط ، فضای ارتباطی ایجاد می کنند