با آشکار شدن توانایی های عکاسی در اواخر قرن نوزدهم شاخه ای از عکاسی که به عنوان « عکاسی اجتماعی » شناخته می شود به وجود آمد قبل از این زمان نیز عکس هایی با موضوعات اجتماعی گرفته می شدند اما این کوشش ها دارای یک وضعیت مستمر و مشخص نبود شاید از اولین افرادی که به این موضوعات پرداختند بتوان از اوکتاویوس هیل و رابرت آدامسون نام برد .
آنها در سال ۱۸۴۵ از کارگران عکاسی می کردند و موضوعی که حتی در سال های ۱۹۹۰ نیز توسط عکاسان امروزی مثل سباستیائو سالگادو تکرار شد .
به هر حال با به کارگیری نگاتیوهایی با شیوه کلودیون و بالاتر رفتن حساسیت ها ، عکاسی از مردم رو به فزونی یافت و تجربه های بسیاری از سوی عکاسان در مسیر تهیه عکس هایی که مبتنی بر مسائل اجتماعی در جامعه و سایر عکس ها در آتلیه عکاسی بودند ، صورت پذیرفت . مثلا عکاسی به نام هنریک تونیز از افرادی متعلق به طبقات مختلفی از جامعه در بین سال هایی ۱۹۰۳ تا ۱۹۵۶ در استودیوی خود عکاسی می کرد .
این نوع عکاسی حتی به کشورهای مختلف و در گوشه و کنار دنیا نیز سرایت کرد و آمریکای جنوبی ، اورشلیم ، بیروت و … توسط عکاسان مختلف عکاسی شد . حتی این نوع عکاسی با نوعی از عکاسی توریستی ، هم آمیختگی هایی داشتند و از یکدیگر جدا نبودند .
حتی تعداد زیادی از این عکس ها در مجلات و نشریه های مختلف چاپ می شدند .
از سال ۱۸۶۰ یک کمپانی به نام آندروود اند آندروود عکاسانی را به سراسر دنیا گسیل می داشت تا از شرایط زندگی اجتماعی مردم عکاسی کنند . عکس هایی از لباس ها ، خانه ها ، رسوم سنتی آنها و … از سال ۱۸۷۱ به بعد حتی عکس های اجتماعی توسط جامعه شناسان مورد استفاده علمی و تحقیقاتی قرار گرفت . از این روز به کارگیری عکس های اجتماعی در مطبوعات از سال ۱۸۵۰ شروع شده بود و عکس ها در کنار مسائلی که بیشتر مربوط به علم جامعه شناسی بود ، به کارگرفته می شدند. به تدریج به کارگیری این عکس ها در مطبوعات شکل پروژه ای به آنها داد و عکاسان بر روی یک موضوع به صورت متمرکز کار می کردند .
ژاکوب ریس از اولین کسانی بود که در امریکا بر روی موضوعات اجتماعی کار کرد او برای پلیس کار می کرد و برای اثبات اطلاعاتی که گرداوری می کرد. از دوربین و عکاسی استفاده کرد .
سال ها بعد ، لوئیس هاین در آمریکا و آگوست ساندر در اروپا نیز از کارگران در حال کار ، عکاسی کردند و از آنها تصایر پرتره گرفتند .
در سال های ۱۹۳۱ به بعد پروژه مشهور F.S.A که مربوط به اداره کل حفاظت مزارع بود شکل گرفت آنها جهت تحقیق در مورد شرایط کاری و زندگی کشاورزان و مزرعه داران آمریکا به عکاسان ماموریت های عکاسی می دادند و توانستند از این پروژه حدود ۲۷۰۰۰۰ عکس به دست آورند . افرادی نظیر آرتور روتشتاین ،دور تالانگ و مارگارت بروک وایت ، از عکاسانی بودند که د راین پروژه شرکت داشتند و در حدود ۳۰ عکاس با این پروژه همکاری می کردند و این پروژه به بهترین پروژه عکاسی اجتماعی آن سالها تبدیل شد. البته روسای F.S.A تاکید داشتند که منظور آنها تهیه عکس های هنری نبوده و بیشتر بر جنبه های اجتماعی ، اطلاعاتی و استنادی این پروژه تاکید داشته اند .
با به کارگیری مستمر عکس های اجتماعی و آتلیه عکاسی ها از اواخر سال های ۱۹۳۰ به بعد در مجلات و نشریاتی مانند لایف ، این عکس ها دارای شخصیت مستقلی شدند . شخصیتی متفاوت از عکس های توریستی و سیاحتی و یا حتی پرتره اما در برگیرنده تمامی جوانب این نوع از عکاسی نیز بودند . با گسترش و به کارگیری عکس در مجلات از طرفی و نفود و گسترش مجلات در زندگی مردم ، عکاسی اجتماعی زیر شاخه دسته بندی کلی تر با عنوان مطبوعات قرار گرفت که شامل عکس های خبری نیز می شد.
جنگ جهانی دوم در سال های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ به این روند رو به رشد کمک کرد .
هر چند در زمان جنگ عکاسی جنگ یا گزارش های مصور جنگی ، بخش عمده ای را به خود اختصاص می داد اما با پایان جنگ ، عکس های اجتماعی و گزارش های تصویری مبتنی بر موضوعات اجتماعی بار دیگر جایگاه رو به گسترش خود را در مجلات پیدا کردند و این روند تا دهه ۱۹۷۰ ادامه یافت و در این سالها عکاسی تحت تاثیر اشکال جدیدی از رسانه های ارتباطی قرار گرفت .