دوربین‌های عکاسی در دسته بندی کلی به دو دسته دوربین‌های آنالوگ و دیجیتال و دوربین های آتلیه عکاسی تقسیم می‌شوند.
1. دوربین آنالوگ
در عکاسی آنالوگ، نوری که از دوربین عبور می‌کند بر سطح فیلم عکاسی می‌نشیند و پس از آن می‌بایست فیلم را از داخل دوربین درآورد و آن را در تاریکخانه ظهور کرد تا به شکل نگاتیو قابل رویت شود و سپس برای انتقال عکسها به کامپیوتر باید نگاتیو‌ها اسکن شوند.
2. دوربین دیجیتال
دسته بندی دوربین‌های عکاسی دیجیتال به دلیل پیشرفت روزافزون و سریع آنها در دسته‌هایی خاص و محدود کاری سخت و دشوار است و بر خلاف گذشته که دوربین‌های دیجیتال را بر حسب کیفیت حسگر و ابعاد بدنه در سه تا چهار دسته تقسیم می‌کردند، امروزه دسته‌بندی‌ها این دست دوربینها تا هفت یا هشت گونه افزایش یافته‌است که این میزان در دوربین‌های حرفه‌ای از ده مورد نیز تجاوز می‌کند.
عمر مفید دوربین‌های دیجیتالی اگر به شیوه‌ای صحیح خریداری شده باشد بین ۳۶ تا ۴۸ ماه است مگر اینکه دارنده دستگاه بخواهد کارهای دیگری انجام دهد که از توان دوربین دیجیتالی که ابداع شده، خارج باشد.
امروزه در شایع‌ترین نوع دسته‌بندی‌های دوربین‌های دیحیتال به منظور ساده کردن کار خریداران و مخاطبان دوربین‌های دیجیتال، قیمت، نوع کاربری و مشخصات فنی را به عنوان ملاک برای دسته بندی در نظر می‌گیرند.
براین اساس دوربینها به دو گروه حرفه‌ای و آماتوری تقسیم می‌شوند.
از لحاظ تفاوت در مشخصات فنی این دو گروه می‌توان گفت دوربین‌های حرفه‌ای همچنان از سیستم دوربین‌های حرفه‌ای آنالوگ (slr) استفاده می‌کنند که شامل اجزای مکانیکی است.
در حالی که دوربین‌های آماتوری به صورت کامل دیجیتالی هستند.
دیگر اینکه تغییر لنز در مدل‌های حرفه‌ای امکان پذیر است و لنز مدل‌های آماتوری قابل تعویض نیست، هرچند در برخی مدل‌های سطح بالای آماتوری چنین امکانی به صورت محدود در نظر گرفته شده‌است.
وزن مدل‌های حرفه‌ای از دیگر تفاوت‌ها با مدل‌های آماتوری است. سبک ترین مدل حرفه‌ای حداقل نیم کیلوگرم وزن دارد در حالی که وزن سنگین ترین مدل آماتوری کمتر از ۴۰۰ گرم است.
از منظر کاربری باید گفت مدیریت دوربین‌های حرفه‌ای به دلیل ویژگی‌های خاصی که دارند، برای عموم کاربران بسیار سخت و مشکل است.
به طور کلی نگهداری مدل‌های حرفه‌ای شرایط ویژه‌ای را طلب می‌کند که از حوصله و تخصص کاربر معمولی خارج است.
در تولید مدل‌های آماتوری از فلسفه عکاسی برای همگان استفاده می‌شود یعنی انجام عکاسی با دوربین دیجیتال باید که آسان ترین باشد.
براین اساس اغلب تنظیمات مدل‌های آماتوری به صورت خودکار توسط دوربین صورت می‌گیرد در حالی که اکثر تنظیمات مدل‌های حرفه‌ای به صورت دستی انجام می‌شود و اینکه ارزان ترین مدل حرفه‌ای (dslr) با گران ترین مدل آماتوری برابری می‌کند.
مدل‌های حرفه‌ای برای آتلیه عکاسی به این دلیل گران هستند که امکاناتی فراهم ساخته‌اند که برای کاربری عام و نیمه حرفه‌ای اضافی است.