برای برجسته سازی برخی اعضای بدن از جمله گونه و لب ها روش های نوینی در دنیای پزشکی وجود دارد. اما متاسفانه خیلی از افراد فقط به بعد از انجام تزریق چربی فکر می کنند و فقط به دنبال بهتر شدن چهره شان هستند. در صورتی که باید بدانید این روش پزشکی خالی از دانستنی نیست و اگر فردی ناآگاهانه این روش ها را انجام دهد ممکن است پشیمانی های زیادی را به بار آورد. برای همین توصیه می شود قبل از انجام هر اقدامی به خصوص در زمینه زیبایی، آگاهی هایی را به دست بیاورید و سپس با دید باز و علم بیشتر برای زیبایی صورت خود اقدام کنید.
تزریق ژل و بوتاکس، لب و گونه گذاری
قبل از انجام هر اقدامی برای برجسته سازی دانستن چه مواردی لازم است؟
نکته حائز اهمیت برای گونه گذاری یا برجسته کردن لب ها این است که پزشک متبحر ابتدا با توجه به تجربه خود و سن هر فردبه طور اختصاصی با وی مشورت کرده و به او توصیه می کند که آیا برایش تزریق ژل هیالورونیک اسیدی قابل جذب بهتر است یا تزریق چربی تا نتیجه کار کاملا مطلوب باشد. گونه ها و لب های هر شخص دو جزء بسیار مهم در صورت (face) وی است، به طوری که در میزان برجسته کردن آنها فوق العاده باید دقت داشت، زیرا فرم دادن و حجم دادن به لب ها و گونه های یک فرد باید کاملا با شخص دیگری تفاوت داشته باشد. زیرا این دو جزء نقش بسیار مهمی در زیبایی کلی صورت دارند. به طوری که مثلا یک فرم خاص برجسته کردن لب ها ممکن است در صورت یک شخص جلوه بسیار زیبایی داشته باشد ولی همین فرم خاص برای شخص دیگری به هیچ عنوان زیبایی نداشته باشد. بنابراین در برجسته کردن لب ها یا حجیم کردن گونه ها (گونه گذاری) باید فوق العاده آگاهانه هارمونی و هماهنگی سایر اجزای صورت از جمله بینی و چشم ها از نظر فاصله و زاویه های آنها با لب و گونه ها را شناخت و به صورت کاملا علمی و دقیق عمل کرد تا نتیجه کار مانند یک نقش هنرمندانه شود.
چه نکاتی باید در برجسته کردن لب ها و گونه ها مورد توجه قرار گیرد؟
باید توجه بسیار زیادی به نوع فرم دادن و مقدار (حجم) برجسته کردن لب ها و گونه ها داشت به طوری که در عین زیبایی حالت غیر طبیعی و مصنوعی نداشته باشد. باید توجه داشت عمق تزریق دقیق و صحیح باشد تا عارضه ای برای فرد ایجاد نشود. در تزریق ژل ها استفاده از ژل های جدید قابل جذب هیالورونیک اسید تاکید می شود زیرا اگر توسط پزشک باتجربه و متبحر تزریق شود، عارضه هایی مانند گلوله شدن، جابه جا شدن، عفونت، آلرژی و ... نخواهد داشت. باید دقت شود شکل ایجاد شده لب ها و گونه های جدید با بقیه اجزای صورت، سن شخص، موقعیت اجتماعی و شغلی فرد تناسب داشته باشد، به طوری که حالت مصنوعی نداشته و حالت طبیعی (natural) ظاهر شخص حفظ شود. مقدار تزریق باید به نحوی باشد که فرم کلی صورت شخص را به هم نزند.
تزریق ژل و بوتاکس، لب و گونه گذاری
یک توصیه مهم:
تجربه نشان داده که بهتر است برای گونه گذاری یا برجسته کردن لب ها در جلسه اول از مقدار کمی تزریق شروع کنیم زیرا اگر شما قصد افزایش حجم آن ها را داشته باشید توانایی و قدرت مانور پزشک برای افزایش حجم آن ها زیاد است و در نهایت یک لب یا گونه دلخواه و طبیعی حاصل خواهد شد که از نظر زیبایی، تناسب و طبیعی بودن آن رضایت بیمار را کسب می کند.
روش های معمول و متداول امروزی برای برجسته کردن لب ها و گونه گذاری کدامند؟
پرکننده های (Filler) معمول و مرسوم امروزی 2 دسته اند:
1) ژل ها:
بهترین و مطمئن ترین نوع ژل ها، ژل های هیالورونیک اسیدی قابل جذب هستند. مهم ترین نکته آن است که از مارک های معتبر و مورد تایید سازمان FDA استفاده شود.
نکته !
اگرچه مدت ماندگاری این نوع ژل ها بین یک سال تا یک سال و نیم است ولی در عوض عارضه هایی مانند گلوله شدن، جابه جایی و عفونت را ندارند اما در گذشته ژل هایی که به کار می رفتند، غیر قابل جذب بوده و عوارضی از جمله جابه جای، گلوله شدن و عفونت داشتند که امروزه تقریبا منسوخ شده اند و ژل های جدید که قابل جذب هستند جایگزین برتر آن ها شده اند، چون کاملا سازگار با بافت طبیعی بدن انسان ساخته شده و هیچ نوع عوارضی برای شخص ایجاد نمی کنند.
2) تزریق چربی:
همان طور که در مقالات پیشین تزریق چربی گفته شد از بافت چربی طبیعی بدن خود فرد برای حجم دادن و برجسته کردن لب ها و گونه ها می توان استفاده کرد.
اغلب افراد تصور می‌کنند ورزش تنها می‌تواند در افراد چاق مؤثر باشد و باعث لاغر شدن آنها شود. اما آنچه تاکنون کمتر به آن پرداخته شده تأثیر ورزش در بهبود وضعیت فیزیکی افراد لاغر است.
ورزش علاوه بر تأثیر‌گذاری در افراد چاق می‌تواند در افراد لاغر هم به نحو مثبتی اثر‌گذار باشد.
کمبود وزن هم خطر زاست. هرچه وزن فرد با حد پایین سلامتی فاصله بیشتری داشته باشد، خطر ابتلا به بیمار‌هایی که موجب مرگ زودرس می‌شوند، بیشتر است.
چنین شخصی توان کافی برای انجام فعالیت‌های روزانه را ندارد و بیشتر اوقات احساس ضعف می‌کند. وزن ایده آل، براساس قد انسان و سن یک فرد و شرایط جسمی او محاسبه می‌شود. او در این وزن نه لاغر و نه چاق بوده بلکه از اندام متوسطی برخوردار است. هدف کلی رژیم‌های چاقی و لاغری، رسیدن به این وزن ایده آل است که فرد، با داشتن آن از سلامتی کامل برخوردار می‌شود.
افراد لاغر اغلب یا به دلایل هورمونی یا متابولیسم و سوخت‌وساز بالا نمی‌توانند وزن خود را در حد استاندارد بالا ببرند. مشکلاتی چون پرکاری تیروئید و اختلالات هورمونی، ناراحتی روحی که تأثیر مستقیم بر غذا خوردن فرد دارد و تنهایی، همه می‌توانند دلایل تأثیر‌گذاری باشند. وجود انگل در روده‌ها یا بیماری‌های عفونی دوره‌ای هم دلایل دیگری برای لاغری مفرط هستند. با شناسایی دلایل لاغری خیلی راحت‌تر می‌توان برای حل این مسئله اقدام کرد؛ در این صورت راه درمان را می‌شناسیم و موانع را یکی‌یکی از سر راه بر می‌داریم.
تحقیقات نشانگر آن است که ورزش می‌تواند در این راستا برای افراد لاغر راهگشا باشد؛ بدین‌ترتیب که فرد لاغر پس از انجام فعالیت‌های فیزیکی اشتهایش بالا می‌رود و می‌تواند به‌دلیل میزان بالای سوخت و ساز بدن حین ورزش نسبت به سابق غذای بیشتری مصرف کند و در واقع بدن وی به‌دلیل فعالیت فیزیکی پذیرای غذای بیشتر می‌شود. ورزش در افراد لاغر حسن دیگری نیز دارد؛ عضله‌سازی که به تقویت و استحکام بدن منجر می‌شود.
راه‌حل، مقابله با لاغری و ضعف ناشی از نخوردن غذاهای پرچرب نیست. یک رژیم غذایی مناسب برای کسی که قصد دارد وزنش را افزایش دهد باید به‌گونه‌ای باشد که از همه گروه‌های غذایی به اندازه مورد نیاز مصرف کند و سعی داشته باشد در هر وعده، از همه گروه‌های غذایی مصرف کند؛
نان و غلات، میوه‌ها، سبزی‌ها، گوشت و حبوبات، شیر و لبنیات. مثلاً ناهار تنها نان و یک تکه کباب نخورد بلکه به همراه آن سبزی یا سالاد و ماست یا دوغ نیز میل کند. افرادی که کمبود وزن دارند، ضعیف و نحیف به‌نظر می‌آیند که به‌دلیل کمبود عضلات است نه چربی بدن.
اگر فعالیت شما کم باشد، به مرور توده عضلانی‌تان را از دست می‌دهید تا جایی که قادر نخواهید بود کارهای روزمره خود مثل بالا رفتن از پله، بلند شدن از صندلی و دیگر فعالیت‌ها را انجام دهید؛ چون عضلات‌تان به اندازه کافی قوی نیستند تا وزن شما را جابه‌جا کنند.افرادی که هیکل ظاهری خود را با رژیم گرفتن متناسب نشان می‌دهند و ورزش نمی‌کنند، ممکن است به اندازه افراد چاق، چربی دور ارگان‌های داخلی آنها از جمله قلبشان را گرفته باشد.
از این‌رو همانند افراد چاق باز هم جهت حفظ سلامتی و حذف چربی‌های زائد به ورزش کردن نیاز دارند.در عین حال یکی از توصیه‌های پزشکان به افراد لاغر حفظ آرامش است زیرا استرس و اضطراب نیز به نوبه‌خود در لاغری افراد تأثیر دارد. اضطراب و ناراحتی ناشی از آن می‌تواند تأثیری دو‌سویه در اشتهای افراد داشته باشد؛ یعنی هم باعث کاهش اشتها و لاغر شدن افراد می‌شود و هم می‌تواند باعث افزایش اشتها و چاقی افراد شود. در کل، اضطراب می‌تواند در افراد لاغر و چاق درصورت تداوم منجر به بروز عوارض قلبی شود.
ر
تحقیق و بررسی یک رویداد و اتفاق به محض وقوع و سعی در پوشش خبری وقایع آن در اخبار ورزشی
مصاحبه با افراد به صورت تلفنی یا حضوری و ارتباط با افراد جدید برای افزایش منابع خبری
تنظیم خبر نیز اولویت بندی مفاهیم خبری براساس اهمیت هر مفهوم است که خبرنگار در این زمینه بخشی از کار را برعهده دارد.
شرکت در کنفرانس های خبری به منظور دریافت آخرین اخبار و اطلاعات از مطالب ارائه شده در کنفرانس که معمولا توسط مقام های سیاسی و دولتی یک کشور و در برخی از موارد توسط شرکت ها و برندهای مطرح در بازار برگزار می شود
گزارش جلسات و مصاحبه ها با کمک ابزارهای ضبط صدا و یا از راه خلاصه نویسی جهت درج در روزنامه یا پخش از رادیو و تلویزیون
جستجوی اخبار و رویدادهای جدید به منظور پیگیری آنها و تهیه اخبار جدید و جذاب برای مخاطبان خود
نوشتن مقالات به شیوه ای جذاب برای مخاطبان
خبرنگار می تواند در حوزه خاصی مانند ورزش، سیاست یا سرگرمی به صورت تخصصی کار کند.
همچنین به دلیل اینکه اکثر روزنامه های اخبار ورزشی اطلاعات خود را روی سایت هایشان نیز می گذارند، باید در گذاشتن و به روز کردن سایت ها نیز کمک کند.
اگر به اتفاقات و رویدادهای سیاسی، اجتماعی و یا اخبار ورزشی علاقه مندید و شغلی را دوست دارید که مهارت های نوشتاری در آن کاربرد زیادی داشته باشد، شغل روزنامه نگاری (خبرنگاری) مناسب شماست.خبرنگار - روزنامه نگار - مسیر ایرانی
روزنامه نگار که اغلب خبرنگار نامیده می شوند، به تحقیق و نوشتن برای روزنامه های ملی و یا محلی می پردازد. او هر خبر و رویدادی که برای گروه های مختلف مخاطبان جذاب باشد را پوشش می دهد، از جلسات شوراهای شهر و روستا و جشن های مدرسه برای روزنامه های محلی تا انتخابات و رویدادهای جهانی برای روزنامه های ملی و سراسری.
روزنامه نگار باید ذهنی پژوهشگر داشته و از تحقیق و بررسی موضوعات مختلف لذت ببرد. معمولا داشتن تحصیلات دانشگاهی برای داوطلبان شغل روزنامه نگاری یا خبرنگاری لازم است. داشتن تجربیات مرتبط مانند کارهای داوطلبانه و نوشتن مقاله برای روزنامه ها و مجلات نیز در یافتن شغل مناسب و موفق شدن در آن مفید می باشد.
در ویکی پدیا (دانشنامه آزاد جهانی) خبرنگار را اینگونه تعریف کرده اند :
" خبرنگار کسی است که با اتکا به ذوق و استعداد شخصی، پس از گذارنیدن دورهٔ آموزش تخصصی و همچنین با توجه به مسئولیت اجتماعی که این پیشه بر گردن او می‌گذارد، وظیفه بدست‌آوردن، آماده‌کردن، گردآوری و سامان‌دادن اخبار و انتقال آنها را با وسایل ارتباط جمعی(مطبوعات، رادیو، تلویزیون و خبرگزاری) به مخاطبان بر گردن دارد.
برپایهٔ اعلامیه سازمان یونسکو، خبرنگاران باید کوشش کنند تا اخباری که در اختیار عموم می‌گذارند درست، دقیق و معتبر باشد و در درستی اخباری که به دست می‌آورند، پژوهش و اندیشه کنند. خبرنگاران نباید حقیقتی را عمداً تحریف یا خراب کنند و نیز هیچ گونه مطلبی را نباید از دید مردم پنهان نگهدارند."
امروز خبرنگاران بزرگ «رسانه» را «قدرت» می‌دانند و با این دیدگاه وارد عرصه خبر و خبرنگاری می‌شوند. بنابراین خبرنگار باید رسانه را بشناسد، بعد برای آن کار کند. چهره و لحن گفتار برخی از خبرنگاران در جلوی دوربین نشان از بیگانه بودن آنها با عمق خبری است که در صحنه آن قرار دارند. خبرنگار باید بداند که مخاطب و بیننده خبر تا چه اندازه برای شنیدن و دیدن گزارش خبری او حساس و هوشیار است. هر چه شناخت خبرنگار از خبر بیشتر و از نیازها و حساسیت‌های مخاطب آگاه باشد، در تهیه و تولید و نگارش و بیان خبر دقیق تر عمل می‌کند.
ساعت کاری خبرنگار اخبار ورزشی بسیار منعطف است. گاهی برای تهیه برخی اخبار و گزارشات باید ساعت طولانی سرکار باشد که این زمان می تواند شب، نیمه شب و یا صبح زود و یا در روزهای تعطیل باشد. محل کار او در دفاتری است که معمولا با سر و صدای زیاد همراه است. البته معمولا بیشتر زمان کاری در بیرون از محل دفتر است. گاهی نیز انجام سفرهای کاری ضروری است.
در ادامه با وظایف روزنامه نگار (خبرنگار) ، دانش و مهارت مورد نیاز روزنامه نگار (خبرنگار) ، تحصیلات لازم برای ورود به شغل روزنامه نگاری (خبرنگاری) ، بازارکار و فرصت شغلی روزنامه نگار (خبرنگار) ، درآمد روزنامه نگار (خبرنگار) و برخی روزنامه نگاران (خبرنگاران) معروف آشنا می شوید.
هورمون درمانی در باشگاه های بدنسازی، معجزه یا تقلب؟15عدد تخم مرغ نیمرو یا آب پز، 5 عدد سفیده ی تخم مرغ، 4 لیوان شیر، 5 عدد موز، 250 تا 400 گرم گوشت قرمز، مکمل های پروتئینی و اسید آمینه.
این رژیم غذایی روزانه ای است که در برخی باشگاه های بدنسازی و پرورش اندام به ورزشکاران جوانی که بیشتر آن ها زیر 20 سال سن دارند، توصیه می شود.
اما آیا واقعاً پیروی از رژیمی با این مقدار پروتئین و کالری توصیه شده به جوانان از روی اصول تغذیه و ورزش است یا نه؟ این سؤالی است که دکتر مسعود کیمیاگر، متخصص تغذیه و رژیم درمانی و استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در گفت و گو با همشهری به آن پاسخ می دهد.
آقای دکتر، دلیل این که برخی از افراد، خیلی لاغر هستند، چیست؟
افراد لاغر بر چند دسته هستند: برخی از این افراد به طور سرشتی لاغر هستند و ژن لاغری دارند یعنی در خانواده ی آن ها بستگان نزدیک شان لاغر بوده اند. این افراد چاق شدن شان دشوار است چون کارخانه ی چربی سازی بدن شان خوب کار نمی کند و در بسیاری از موارد شاید به زحمت بتوان وزن آن ها را افزایش داد.
یعنی تا آخر عمر این لاغری همراه آن ها است؟
البته شاید بعد از سنین بلوغ و بعد از ازدواج، مقداری افزایش وزن پیدا کنند ولی عده ای از آن ها نیز وزن شان تغییر چندانی نخواهد کرد. حتی از بین افرادی که به ما مراجعه می کنند بین 20 تا 30 درصد شان رژیم پُر کالری هم که دریافت می کنند تأثیری در اضافه وزن شان نخواهد داشت.
در این میان، یک عده از افراد هم دچار بی اشتهایی روانی شده اند. این طور نیست؟
همین طور است. این ها کسانی بوده اند که قبلا چاق بودند و حالا با رژیم های سخت، لاغر شده اند و از خوردن یک قاشق غذای اضافه تر وحشت دارند. رفع کردن این بی اشتهایی خیلی سخت است.
برای همین است که ما همیشه هشدار می دهیم افرادی که بیش از حد لاغر هستند، بیشتر مبتلا به بیماری های عفونی و سرماخوردگی ها می شوند و حتی در خانم های بسیار لاغر این امر، منجر به پوکی استخوان می شود. تحمل سرما نیز در این افراد بسیار کم است و حتی معمولا بارداری ناموفقی دارند.
ولی این نکته را هم به یاد داشته باشید که به هر حال 80 درصد افرادی که به طور سرشتی بی اشتها هستند را با صبر و حوصله می توان به وزن ایده آل برگرداند.
چطور؟
ببینید، برخی از این افراد خیلی کم غذا می خورند یا حوصله ی غذا خوردن ندارند. در این افراد ما نمی توانیم اصل و میزان غذا را زیاد کنیم مثلا اگر کسی می گوید که من برای ناهار یک کفگیر برنج می خورم، نمی توانیم به او بقبولانیم که از این میزان، غذایش را بیشتر کند چون اگر می توانست، تا حالا این کار را کرده بود. اشتهای این فرد یک حد معین دارد برای همین ما باید روی حاشیه ی وعده های غذایی این فرد کار کنیم.
یعنی گنجاندن موادی به غیر از مواد غذایی؟
بله، یکی از کارهای خوبی که در این زمینه می توان کرد، این است که مایعاتی که کالری خوبی دارند به آن ها داده شود. مثلا اگر در هنگام صبح یک لیوان آبمیوه در کنار صبحانه ی این افراد گذاشته شود، این آبمیوه 150 کالری دارد و به مرور می تواند وزن فرد را افزایش دهد. ضمن این که خود آبمیوه ویتامین های مختلف را به بدن می رساند و سوخت و ساز آن را تنظیم می کند.
در وعده ی ظهر باید چه موادی را همراه با مواد اصلی غذایی به رژیم این افراد اضافه کرد؟
در این وعده خوراکی هایی که نیازی به اشتها ندارند را در برنامه ی غذایی این افراد باید بگنجانیم؛ مثلا کنار ناهار، ماست پُرچرب یا چکیده می تواند 150 تا 200 کالری را به بدن چنین فردی برساند. پس ما اصل غذا را تغییر ندادیم ولی روی حاشیه غذای این افراد کار کردیم.
در فاصله ی بین ناهار و شام چطور؟
اگر فاصله ی ناهار یا شام زیاد است، می توانیم در عصرانه ی این افراد تنقلات را بگنجانیم. چون کالری خوبی دارند؛ مثل بستنی، کیک یا شکلات. اگر هم به این مواد تمایلی نداشتند باز می توانیم یک لیوان شیر یا آبمیوه بگنجانیم چون مایعات نوشیدن شان راحت است و از معده هم زود خارج می شود و همچنین کالری مورد نیاز روزانه را نیز به بدن فرد می رساند.
بعد از وعده ی شام نیز دسری مثل بستنی یا شیرینی را می توان گنجاند؛ چون دسر بعد از شام طرفداران زیادی دارد علاوه بر این، خیلی هم به اشتها وابسته نیست بلکه به ذائقه ی افراد بیشتر مربوط است.
به این ترتیب ما می توانیم بدون زیاد کردن وعده های غذایی در طول روز حدود 500 یا 600 کالری را به بدن این افراد برسانیم.
این روند تا چه مدت زمانی می تواند منجر به افزایش وزن در فرد شود؟
این روند می تواند ماهی یک کیلو به وزن فرد اضافه کند و در درازمدت او را به وزن تقریبا ایده آل برساند.
خیلی از افراد صرف نظر از این رژیم پیشنهادی یا رژیم های مشابه آن، به باشگاه های پرورش اندام برای افزایش وزن مراجعه می کنند. رژیم های مختلفی هم به آن ها در این مکان ها پیشنهاد می شود. این کار تأثیری در افزایش وزن به صورت ایده‌آل در افراد با لاغری بیش از حد دارد؟
متأسفانه در باشگاه ها، مربیان، رژیم های مختلفی را برای افزایش وزن تجویز می کنند در حالی که آن ها اصلا صلاحیت چنین کاری را ندارند. در کشور ما این افراد حتی هورمون و یا پروتئین به میزان بیش از حد هم برای افراد لاغر تجویز می کنند. مثلا روزانه 30 یا 40 گرم پروتئین یا چندین سفیده تخم مرغ پیشنهاد می کنند که این رژیم می تواند کلیه را از بین برده و در فرد اورمی ایجاد کند یا اسید اوریک خون را بالا ببرد و در درازمدت صدمات جبران ناپذیری را به فرد وارد کند.
پس می توان گفت مربیان در این باشگاه ها هیچ گونه اشراف علمی به رژیم های مناسب افزایش وزن ندارند.
همین طور است، چون اگر کسی پروتئین اضافی لازم داشته باشد حداقل در حد یک سفیده و یا 2 سفیده تخم مرغ باید مصرف کند یا یک لیوان شیر اضافه بخورد. بیشتر از آن، بار اضافه ای را به بدن تحمیل می کند البته همراه با بیماری های مختلف.
منتها از یک طرف اشتیاق جوانان و از طرف دیگر نداشتن سواد علمی مربیان به این مسئله باعث تجویز بیش از حد این مواد شده است.
علاوه بر این باید بگویم کسانی که در فرایند بدن سازی می خواهد عضله بیاورند، می توانند پودر کراتین را در دوره های 3 هفته ای به مقادیر بین 5 تا 10 گرم مصرف کنند.
این افراد شامل 2 گروه هستند:
1- کسانی که دچار لاغری مفرط هستند.
2- ورزشکاران حرفه ای، آن هم نه در مراحل اولیه، بلکه بعد از آماده شدن بدن برای ورزش حرفه ای و با افزایش فعالیت بدنی می توانند برای تناسب اندام، از این مکمل ها استفاده کنند.
البته باید افراد از لحاظ فیزیولوژیکی و رفتاری بررسی شوند، مثلا اگر علت لاغری فردی، بی اشتهایی عصبی باشد، نمی توان با دادن پودرهای پروتئینی، او را چاق نمود و کمبودهای تغذیه‌ای اش را جبران کرد. اما این ماده نیز متأسفانه در باشگاه های بدنسازی بیش از اندازه توصیه می شود.