تورهای لحظه آخری به تورهایی گفته میشود که زمان چندانی تا برگزاری آنها باقی نمانده است.
Last minute , last second معادل انگلیلسی این گونه تورهاست.
در واقع تور های لحظه آخری به دلیل نزدیک بودن زمان پرواز, بسیار ارزانتر از قیمت واقعی به فروش می‌رسند.
آژانسهای مسافرتی اغلب به میزان متعارفی بلیط برای مقصدی معین و در زمانی معین تهیه می‌کنند. در صورتی که با فرارسیدن موعد سفر، تعداد مسافرین به حد نصاب نرسد، شرکت مجبور است با صندلی‌های خالی و بلیط‌هایی که فروش نرفته است برنامه را با هواپیمایی که چارتر کرده، به سرانجام برساند.
اما چندی است حربه جالبی اجرا میشود. این آژانس‌ها بلیط‌های باقی‌مانده را با تخفیف‌هایی (بین 10 تا 50 درصد بسته به خارجی یا داخلی بودند سفر)، به فروش می‌رسانند. این اقدام اگرچه از نظر مالی برای مشتریان مقرون به صرفه است ولی از نظر برنامه‌ریزی و ساعت پرواز هیچ حق انتخابی برایش باقی نمی‌گذارد.
البته باید این را هم در نظر بگیریم که تورهای لحظه آخری یا برای کشورهایی است که ویزا نمی‌خواهند و یا برای شهرهایی هستند که تایم طلایی سفر به آنجا گذشته است.
این تورها از نظر فنی هیچ تفاوتی با تورهای استاندارد ندارد. طبق قانون هیچ امکاناتی نباید برای خریدار محدود شده باشد. به طوری که پیش آمده در یک هواپیما شما در کنار کسی نشسته باشید که دارای بلیط 900 هزار تومانی باشد ولی بلیط شما 500 هزار تومانی است.
تورهای لحظه آخری بیشتر برای کشورهایی است که آن کشورها از گرشگران ایرانی روادید (ویزا) نمی خواهند از جمله ترکیه ، مالزی ، سریلانکا ، بلاروس ، گرجستان و . . . آژانسهای مسافرتی معمولا 48 ساعت قبل از تاریخ برگزاری تور اقدام به فروش تورهای چارتر خود که خالی ماندن آنها برای آژانسهای مسافرتی ضرر بسیار زیادی محسوب میشود، می نمایند. حتی در پاره ای از اوقات این قیمت ها 10 تا 60% نیز کاهش پیدا میکند.
تنها راه فروش این تورهای لحظه آخری اطلاع رسانی به مشتری ها آژانسهای همکار است و در پاره ای از اوقات اینگونه تورها فروش نمیرود.
از طرفی هم امکان چاپ و درج این تورها در روزنامه و مجلات نیست چرا که زمان کافی برای این کار وجود ندارد. بهترین راه اطلاع رسانی در این گونه تور های لحظه آخری ایمیل و پیامک می باشد. ایمیل و پیامک در اولین قدم باید به اعضای سایت و سپس بانک های اطلاعاتی تارسال گردند.
افراد چند دسته هستند که برای مشاوره و رژیم و لاغری میان کلینیک :
1: فقط برای رژیم غذایی
2: هم رزیم غذایی هم دستگاه های لاغری موضعی و لیپوماتیک
3: فقط دستگاه لاغری
4: روش های جراحی
5: میخواهند همه کلینیک های تغذیه را رفته باشند و رژیم های متفاوت بگیرند:: بدترین نوع مراجعات!!!
چه افرادی کاندیدای مناسبی برای روشهای لاغری موضعی هستند ؟
افرادی که چاقی موضعی دارند ونه اضافه وزن زیاد برای این روش مناسبترند.
مثلا کرایولیپولیز جهت درمان چاقی کاربردندارد وفقط جهت کاهش حجم چربی های موضعی مثل پهلوها ،رانها،شکم،بازوهاوکمر استفاده میشود.
اما خیلی از مراکز با این دستگاها قول لاغری وزنی هم می دهند!
لاغری موضعی با ساکشن لیپوماتیک
درروش Lipomatic، سلول های چربی، ابتدا بروش کاملا فیزیکى و نه اشعه و یا حرارت تخریب شده ( توسط حرکات لرزشی کانولا بصورت امولسیون در می آید) و سپس این چربی امولسفیه به آرامی برای پیکر بندی بدن توسط خود دستگاه لیپوماتیک از بدن خارج می شود.
Lipomatic مشکل ایمنی را که در روش سنتی لیپوساکشن وجود داشت را رفع کرده است و سیستم امنیتی فعال آن محافظت از بافت بدن (اعصاب، رگهای خونی، ماهیچه ها) را برعهده دارد .
در این روش هدف، معمولا کم کردن وزن نیست بلکه تغییر سایز، حجم و فرم است . این عمل بسیار راحت و بدون عارضه است و نتیجه آن بسیار رضایت بخش است
با افزایش سن بخشهایی از صورت دچار کاهش حجم میشوند.این کاهش حجم بدلیل تحلیل رفتن بافت کلاژن زیرپوست است.
این مشکل با هیچ روش دارویی یا لیزر یا عمل جراحی قابل حل نیست.چاره ایی جز تزریق مواد پر کننده به به بافت زیر پوست نیست.از بین مواد پرکننده مختلف بدون تردید ژل هیالورونیک اسید برای تزریق ژل بهترین است.زیرا ایمن است.اگر هم برهر دلیل عارضه ایجادشود،با مصرف داروی هیالورونیداز قابل حل است.
هیالورونیک اسید بطور طبیعی در ساختمان پوست انسان وهمچنین درمفاصل و چشم وبافتهای دیگر وجوددارد.هیالورونیک اسید درواقع یک نوع ملکول قند پیچیده است.هیالورونیک اسید درحیوانات و حتی باکتریها و موجودات ذره بینی با همان شکل واندازه که درپوست انسان است، یافت میشود.درسیرتکامل ازموجودات ذره بینی به انسان ملکول هیالورونیک اسید هیچ تغییری نکرده است.اگرچه اسم این ماده هیالورونیک اسیداست،اما هیچ گونه اثر اسیدی وسوزاننده ندارد.ژل هیالورونیک اسید که برای تزریق در پوست انسان مصرف میشود، بطور بیولوژیک از محیط کشت باکتری تهیه میگردد.
ژل های هیالورونیک اسید با نام های تجاری مختلف عرضه میشوند.از بین نامهای تجاری مختلف ژلهای رستیلن، پرلن،گلایتون، تئوسیال وژویدرم بهترین هستند.تئوسیال، رستیلن وپرلن وگلایتون و تئوسیال درایران نمایندگی رسمی دارند.لذا ترجیح میدهم از این ژلها استفاده کنیم.(بدلیل وجود موارد تقلبی چینی دربازار)
موارداستعمال تزریق ژلهای پرکننده:
۱- خط خنده که از بینی تاگوشه دهان در هر دوطرف دیده میشود
۲- چین اخم که باآمپول بوتاکس بی حرکت شده ولی شکستگی عضلانی آن بصورت فرورفته دیده میشود
۳- اصلاح لاغری گونه ها و حجم دادن به گونه ها
۴- گودی پلک تحتانی و محل ریزش اشک وتیرگی دورچشم(تیرگی هایی که ناشی از گودی زیرچشم است)
۵- گودی زیرحفره دهان و هرگودی که با حرکت دهان دراطراف چانه و اطراف دهان بوضوح دیده میشوند
۶- چروکهای پشت دست خصوصا درآنها پوست نازک ولاغردارند
۷- با گذشت سن لبها نازک گشته وبه سمت داخل دهان می چرخند.با تزریق ژل این پیری لبها قابل اصلاح است
۸- اگر فردی در سنین جوانی مایل به داشتن لبهایی زیباتر و جذاب ترباشد، با تزریق ژل امکان پذیر خواهد بود
۹- اصلاح نقائص بینی و رینوپلاستی با تزریق ژل وبدون جراحی
عوارض احتمالی:
۱- درد: درد جزئی و قابل تحمل است.درصورت لزوم میتوان از بی حسی موضعی قبل ازتزریق ژل استفاده کرد.همچنین استفاده از نوعی سوزن مخصوص پلاستیکی به نام کانولا میزان درد را بطورقابل توجهی کاهش میدهد.
۲- کبودی محل تزریق : که بعلت پاره شدن مویرگها است.این عارضه باسوزنهای جدید پلاستیکی کمتر ایجاد میشود.درصورت بروز این عارضه بطورخودبخود در عرض یکهفته ازبین میرود.
۳- عفونت محل تزریق : بسیارنادراست.اگرایجادشود با مصرف آنتی بیوتیک قابل درمان است.
۴- ورود ژل هنگام تزریق بدرون رگهای خونی صورت و انسداد رگ : این عارضه بسیار نادراست.اگر ایجادشود با مصرف داروی هیالورونیداز(آنزیم حل کننده ژل هیالورونیک اسید) قابل درمان است.استفاده از آنزیم هیالورونیداز مزیت ژلهای هیالورونیک اسیداست.ودرموردموادپرکننده دیگر کاربرد ندارد.اگرژل وارد رگ خونی شود زخم درسطح پوست ودرد ایجاد میشود.چون ژل هیالورونیک اسید درون لایه میانی پوست تزریق میشود،یعنی در سطحی بالاتر از رگهای خونی بنابراین احتمال این عارضه با ژلهای هیالورونیک اسید بسیار ناچیزاست.همچنین استفاده از سوزنهای جدید پلاستیکی احتمال این عارضه را کاهش میدهد.
۵- جابجائی ژل : این عارضه درمورد پرکننده های (filler) غیرهیالورونیک اسید امکان وقوع دارد.پرکننده هیالورونیک اسید درون پوست تزریق میشود اما مواد پرکننده دیگر زیر پوست تزریق میشوند.چون زیر پوست بافت نرم است امکان حرکت وجوددارد.اما درون پوست امکان حرکت وجود ندارد.
بطورکلی از بین مواد پر کننده یا filler مختلف که برای تزریق درون پوست استفاده میشود،هیالورونیک اسید ایمن ترین است.ودرصورت بروزعارضه براحتی قابل درمان است.باتزریق مجدد آنزیم هیالورینداز می توان بطورکلی ژل را از بین برد و بدنبال آن عارضه احتمالی بوجودآمده نیز ازیبن میرود.
دکتر محمد شیزرپور -متخصص پوست و مو
چه چیزی یک عکس را فوق العاده می کند؟ معمولا چیز های عادی که به شکل معمولی ترکیب شده اند. چراکه آن ها ایده یا قالبی مشخص دارند و از شلوغ کاری تا حد ممکن جلوگیری شده است. آن ها ساده، خالص و بی ریا هستند. امروز به عناصری از طراحی (خط، شکل، فرم، تکسچر یا بافت، رنگ و…) نگاهی خواهیم داشت که از سوژه ای ساده عکسی فوق العاده را در آتلیه عکاسی می سازند.
عکس های موفق به نظم و ترتیب نیاز دارند و عناصر اصلی این ترتیب در یک ترکیب بندی این ها هستند: خط، شکل، فرم، بافت (تکسچر)، الگو (pattern) و رنگ. هر عکسی، عمدی با غیر عمدی، یکی از این عناصر را شامل می شود که عناصر طراحی شناخته می شوند.
تمام این عناصر اثر خیلی قوی روی عکس دارند، به ویژه خط، بافت و رنگ. معمولا ما این عناصر را ناخوداگاه تشخیص داده و به کار می بریم. و این بستگی به حساسیت شخص نسبت به اشکال بصری داشته که خود تحت تاثیر خاطرات و تجربه های فرد است که در ذهن دارد.
خط
از بین ۶ عنصر طراحی، خط یکی از مهمترین و تاثیر گذارترین آن هاست. بدون خط شکلی تشکیل نمی شود. بدون شکل فرمی نخواهد بود. بدون فرم بافتی تشکیل نمی شود. و در نهایت بدون بافت الگویی نخواهیم داشت. از خطوط می توان برای جلب توجه بیننده به قسمت خاصی از عکس یا سوژه استفاده کرد و حال و هوای عکس را کاملا تغییر داد.
خطوط می توانند به صورت افقی، عمودی، قطری و منحنی باشند. خط ها می توانند کوتاه یا بلند بوده یا نازک و ضخیم. آن ها می توانند شما را به عکس دور یا نزدیک کنند. تاثیر احساسی خط بر عکس را نمی توان نادیده گرفت. آن ها می توانند حس آرام بخش، سخت و محکم، فعال، راهنما و تهدید کننده را انتقال دهند.
برخی افراد خطوط باریک را ناپایدار و برخی آن ها را آسیب پذیر می دانند. خطوط ضخیم سخت و محکم به نظر می رسند. خطوط منحنی نرم و آرامش بخش حس می شوند. خطوط ناهموار قوی، تیز، بی نظم و تهدید کننده مشاهده می شوند.
خطوط عمودی در یک عکس به انتقال حالت های مختلفی تمایل دارند، از قدرت گرفته تا رشد. خطوط عمودی می توانند شامل موی بافته شده، تیر برق، درخت ها، ساختمان ها و اشیا بسیار دیگری باشند که به صورت عمودی کشیده شده اند نه افقی.
خط های افقی در یک عکس تمایل دارند که حسی از آسایش و پایداری را انتقال دهند. اگر می خواهید روی حس آسایش و پایداری خطی در عکس تاکید بیشتری کنید، یک راه خوب استفاده از کادربندی افقی به جای عمودی است.
لایه های متعدد خطوط افقی در یک عکس می تواند سبب خلق ریتم و آهنگ شوند و می توانند به خودی خود جذابیت اصلی عکس شوند. خطوی افقی می توانند شامل دریا، افرادی که دراز کشیده اند، دو طرف خیابان و هر چیز دیگری که افقی است، باشند.
خطوط قطری برای جذب کردن چشم بیننده به سوژه اصلی عکس شما به خوبی جواب می دهند. آن ها می توانند حسی از پویایی را به عکس شما اضافه کنند. خط های قطری می توانند به شکل مسیر (path)، خطی از درختان، یک حصار، رودخانه و یا عناصر مشابه در عکس باشند.
شکل
دومین عنصر بنیادی طراحی شکل است، چراکه شکل عنصر اصلی هویت است. وقتی شکل عنصر اساسی در یک عکس است، مهمترین چیزی که باید در خاطر داشته باشید این است که بهترین حالت دیدن شکل سوژه در حالت سیلوئت یا ضد نور (silhouettes) است. برای اینکه آن شکل به خوبی قابل تشخیص باشد، باید با محیط اطرافش تضاد یا کنتراست زیادی داشته باشد تا از شلوغی اطراف جدا شود. باید به این اشاره کرد که سیلوئت ها خالص ترین و قوی ترین همه شکل ها هستند.
فرم
به بیان ساده، فرم یک شکل سه بعدی است و برای تاکید بر آن بهترین راه نورپردازی از بغل است. چراکه سایه های ملایمی ایجاد می شوند و تمایز بین نور و سایه ها، تصویر بهتری از عمق جسم را به دست می دهد و پیغام و معنی آن را بهتر منتقل می کند.
بافت یا تکسچر
هیچ عنصر دیگری در طراحی به اندازه تکسچر قادر به انتقال احساسات عمیق شما نیست. چالش اصلی در به تصویر کشیدن بافت اجسام، نور است. برای بهتر به تصویر کشیدن بافت اجسام، نور مایل صبح های زود آفتابی، سر شب یا هنگامی که خورشید عمودی است و نور از بالا می تابد برای عکاسی مناسب تر است. اگر می خواهید از بافت اجسام عکاسی کنید مطلب لنزک در این زمینه را از دست ندهید.
هنگامی که خورشید در فراز آسمان است، سختی دیوار های ساختمان ها، یا بافت چوبی تنه درختان یا هر تکسچر دیگری که روی سطوح عمودی است بهتر و با تاکید بیشتری ثبت می شود. دلیل آن سایه های کوچکی است که در اثر نور بالاسری در طول آن سطوح ایجاد می شوند. در حالی که این اثر جزئی است، عمق، جذابیت و واقعیت بیشتری را به عکس ها اضافه می کند.
خوب است اشاره کنیم که استفاده کردن تکسچر به عنوان پس زمینه ترکیب بندی ما را جالب و پرهیجان می کند. اگر از تکسچر به خوبی استفاده شود، عکس های ما زنده تر و سه بعدی تر در آتلیه عکاسی خواهند بود.
الگو
زندگی مملو از الگوهاست. بدون آن ها زندگی ما چیزی جز هرج و مرج نخواهد نبود. تمام آن الگو هایی که تشخیصشان نمی دهیم یا به دلیل زندگی شلوغ و روتین خود نادیده شان می گیریم.
وقتی با الگو ها کار می کنیم دو تکنیک مطرح می شود. می توانید روی الگوها تاکید کنید یا بشکنیدشان.
تاکید کردن یک الگو می تواند حسی از سایز و انبساط را تقویت کند. ایده این گونه است که روی الگو زوم کرده و کادر را با آن پر کنید. الگوی مورد تاکید قرار گرفته می تواند شامل صورت ها از میان جمعیت، خطی از گیاهان هم نوع، آجر های یک دیوار و… باشد.
برای شکستن یک الگو تنها کافی است شیئی را پیدا کنیم که جریان تکرار شونده الگو را قطع کند. این می تواند شیئی باشد که با بقیه اشیاء به وضوح مغایرت دارد. این تمایز می تواند شامل شکل، رنگ و یا حتی تکسچر باشد. وقتی می خواهید الگویی را بشکنید باید بیش از پیش مراقب ترکیب بندی خود باشید و قانون یک سوم در این شرایط به شما کمک خواهد کرد.
برای مثال شما این شیء را روی یکی از تقاطع های قانون یک سوم قرار می دهید. همچنین می توانید با عمق میدان بازی کنید. جسمی که با بقیه در تضاد است را در فوکوس داشته باشید و اجسام اطرافش کم کم از فوکوس خارج و محو شوند. الگو های شکسته می توانند به طور طبیعی یافت شوند یا کارهایی انجام دهیم تا الگوهای حاضر را منقطع کنیم.
رنگ
رنگ ها با مشخصه هایی چون روشنی یا ارزش رنگ (Value) که درجه های تیره و روشن یک رنگ را از هم جدا می کند، فام یا نام رنگ (Hue) که به طور کلی مشخص کننده اسم رنگ ها است. قرمز، آبی و زرد را فام های اولیه می نامند. مشخصه بعدی خلوص رنگ یا اشباع (Saturation) است. اگر رنگی با سفید، سیاه و خاکستری ترکیب نشده باشد، دارای خلوص بیشتری است.
رنگ ها، و نحوه چیدمان آن ها، می توانند یک عکس را خوب یا خراب کنند. رنگ های مختلف حامل پیام های مختلفی هم هستند و قطعا وزن و اثر مهمی روی یک عکس دارند.
رنگ های پر طراوت مثل قمز و زرد دارای انرژی، جذاب و فعال هستند. رنگ های آبی و سبز آرامش بخش هستند. اگر می خواهید عکس های خلاقانه ای بگیرید باید درک بالایی از رنگ ها و تاثیرشان بر عکس داشته و همچنین نسبت به رنگ های اطرافتان آگاهی داشته باشید.
رنگ ها همه جا وجود دارند. عکاسی ماکرو حشرات مملو از رنگ های جالب است. طبیعت، شهر ها، مردم و لباس هایشان، خانه ها، خیابان ها، آسمان ها، سواحل و هر آنچه در اطراف شماست مملو از رنگ است. فقط کافی است از آن آگاه باشید و چشمان خود را تمرین دهید که آن ها را ببیند. توجه کردن به رنگ، پیغام عاطفی آن و معنی اش یک قدم مهم در راه رسیدن به بلوغ عکاسی است.
دو نوع رنگ وجود دارند. کاهشی و افزایشی. هر گروه، دارای رنگ های اولیه و ثانویه است. نقاشی، عکاسی و پرینت از رنگ های کاهشی استفاده می کنند. که مد نظر ما در این مطلب نیز همین است.
قرمز، آبی و زرد رنگ های اولیه کاهشی نامیده می شوند، از این رنگ ها رنگ های ثانویه کاهشی یعنی بنفش، نارنجی و سبز پدیدار می شوند. ترکیب قرمز و آبی، بنفش را ایجاد می کند. ترکیب آبی و زرد، سبز را ایجاد می کند و ترکیب زرد و قرمز، نارنجی را پدید می آورد. ترکیب میزان مساوی از آبی، قرمز و زرد، مشکی را تولید می کند.
هر جفت رنگی که در چرخ رنگ بالا مخالف یکدیگر قرار گرفته اند رنگ های مکمل نامیده می شوند. وقتی این دو با هم ترکیب شوند بر شدتشان افزوده خواهد شد. مطالعه چرخ رنگ به شما درک بهتری از نحوه تاثیر رنگ ها بر یکدیگر خواهد داد، بنابراین با این دانش بهتر خواهید توانست که پیام مورد نظرتان را در عکس انتقال دهید.
توجه کنید که رنگ های زرد، قرمز، نارنجی رنگ های گرم شناخته می شوند. و با خورشید و آتش پیوند می خورند. آبی، بنفش و سبز رنگ های سردی هستند. این رنگ ها با برف، آب و سایه ها هم پیوندند.
جمع بندی
عناصر طراحی بنیادی ترین مولفه های هر ترکیب بندی هستند. آموختن عناصر طراحی، اینکه چگونه بر هم اثر می گذارند یا با هم ترکیب می شوند و چه پیامی را به همراه دارند، راهی برای ارتقا دادن عکاسی شما و خلق آثاری است که به قلب و روح مردم می نشینند.
این ها قطعه های سازنده ای بودند تا با کمکشان کار هنری خود را خلق کنید. به کار بردن این عناصر در کنار یکدیگر و اینکه بدانید چه زمانی آن ها را به کار گیرید، عکس های شما را هدفمند و گیرا تر می کند. تمامی این عناصر در اطراف ما موجودند. تنها کافی است چشمان خود را به دیدن آن ها و ثبت کردنشان عادت دهیم و همچنین ذهن و روحمان را تا بتوانند آن ها را برای رساندن ایده ها و احساسمان ترجمه کنند. بعد از این است که کار هایمان چشم گیر و دیدنی خواهند شد.
در این تکنیک ، بوسیله آندوسکوپ ابروها بالا برده میشوند و از طریق سه برش کوچک که برای ورود آندوسکوپ در مجاورت خط موی پیشانی داده میشود ، با قطع عضلات مربوطه ، چروکهای پیشانی و اخم بین دو ابرو برطرف میگردد.
مدت زمان جراحی دو ساعت مدت بستری بودن بیمار در کلینیک یا بیمارستان بیمار چند ساعت بعد از عمل جراحی بنابر صلاحدید جراح میتواند کلینیک ایده آل یا بیمارستان را ترک نماید.
نوع بیهوشی این عمل تحت بیحسی موضعی با تزریق وریدی داروهای آرامبخش انجام میشود ، بنابر صلاحدید متخصص بیهوشی ، این عمل ممکن است تحت بیهوشی عمومی انجام گردد. مدت زمان بهبودی بیمار میتواند در خلال یک هفته بعداز انجام عمل جراحی به سرکار خود باز گردد. بیمار برای مدت ۳ هفته باید از انجام فعالیتهای بدنی شدید خودداری نماید.
دفعات درمان یکبار عوارض آسیب عصبی، عود وضعیت قبلی ، عدم تقارن ابروها ، هماتوم ( تمع خون) ، تغییر خط مو ، کچلی درمجاورت محل برشها ، عوارض مربوط به بیهوشی. ماندگاری نتایج عمل نتیجه عمل برای مدت طولانی باقی می ماند ولی با افزایش سن و قوه جاذبه زمین روی نتیجه عمل تأثیر منفی میگذارد.
شرح به تفصیل بزرگترین مزیت لیفت آندوسکوپیک نسبت به اعمال جراحی لیفت صورت به صورت باز، زمان بهبودی کوتاه تر آن میباشد از طرف دیگر عوارض کمتری نیز بجای میگذارد. در روش آندوسکوپیک دیگر اثری از جای برش های طویل در صورت و پیشانی بجای نمی ماند. برشهای کوچکی در ناحیه رستنگاه موها داده میشود که بخوبی التیام می یابند و تقریبا" غیرقابل رؤیت خواهند بود.
در لیفت آندوسکوپیک عروق و اعصاب صورت کمتر دچار آسیب می شوند و دراین بیماران حداقل بیحسی بعد از عمل را خواهیم داشت. یک مزیت دیگر لیفت آندوسکوپیک قابلیت انجام آن در مردان طاس میباشد ، چون این بیماران جای برش را نمی توانند با موهای بلند یا آرایش بپوشانند. مزیت دیگر آن قابلیت انجام آن در افراد سیگاری میباشد چون کمتر اختلال خونرسانی میدهد.
افراد مسنی که دچار افتادگی ابرو هستند و باعث شده است که میدان بینایی آنها دچار اختلال شود نیز از لیفت آندوسکوپیک ابرو و پیشانی استفاده میبرند. در افرادیکه قبلا" صورت به روش باز عمل شده اند و بعد از چند سال نیاز به لیفت مجدد پیدا کرده اند میتوانند با روش آندوسکوپیک لیفت مجدد شوند مگر آنکه جای برشها نیز نیاز به ترمیم داشته باشد که در اینصورت با عمل جراحی باز لیفت مجدد صورت میگردد.
برش دادن روی برش قبلی باعث میشود که دوران نقاهت طولانی تر شود لذا در این بیماران عمل آندوسکوپیک ارجح است.اگر یک ابرو بدلیل فلج عصب صورت دچار افتادگی شده است میتوان با آندوسکوپ آنرا بالاتر برد. از کاربردهای دیگر لیفت آندوسکوپیک قطع عضلاتی هستند که باعث میگرن میشوند ، همچنین از طریق آندوسکوپ میتوان ناهنجاریهای مادرزادی یا ناشی از ضربه و تصادف را تراشید. با آندوسکوپ میتوان مواد پرکننده مصنوعی را در فرورفتگی های پیشانی قرار داد .
همچنین با آندوسکوپ میتوان پروتز در نواحی مختلف صورت قرار داد. برخلاف روش عمل جراحی باز ، در لیفت آندوسکوپیک سن بیمار محدودیت ایجاد نمیکند. بیمارانیکه پیشانی بلند دارند همچنین در بیمارانیکه پیشانی آنها برجسته است انجام لیفت آندوسکوپیک توصیه نمیگردد. جهت عمل جراحی در حالیکه بیمار بیمار روی صندلی نشسته است ، محلهای برش روی سر در نواحی رستنگاه مو علامتگذاری میشود. جهت لیفت پیشانی و ابرو با آندوسکوپ ۳ برش داده میشود، یک برش در خط وسط و دو برش کناری به فاصله ۵-۵/۴ سانتیمتر از برش خط وسط.
۵ نکته پس از جراحی پلک و کشیدن ابرو:
۱) بعد از اینکه به هوش آمدید، روی چشمانتان پدهای آغشته به محلول iced saline خواهید دید. اینها باعث کوچک ماندن تورم ها و کوفتگی های بعد از جراحی می شوند. به علت مالیده شدن پماد چشمی که بعد از عمل به چشم شما مالیده شده است، دیدتان تار خواهد بود. همچنین ممکن است از چشم تان اشک بیاید که این به علت تورم است، این تورم طی هفته اول جراحی می خوابد.
۲) نوشیدن مایعات، راه رفتن به صورت ملایم و آهسته و نظارت روی پدهای چشم از اقداماتی است که باید رعایت کنید. باید هر ۲۴ ساعت یک بار این پدها را عوض کنید.
۳) برای برداشتن پدها ۳ روز بعد باید مراجعه به کلینیک ایده آل کنید. برداشتن این پدها ایجاد ناراحتی کمی می کند. برای رفع این ناراحتی یک ساعت قبل از مراجعه داروی مسکن مصرف کنید.
۴) تا ۲۴ ساعت بعد از عمل، پدهایی را که در آب یخ خیسانده شده اند را روی چشمان تان بگذارید. پدها را هر ۲۰ تا ۳۰ دقیقه عوض کنید. پدها باید همیشه خیس نگه داشته شوند وزن آب به همراه دما به کوچک ماندن کوفتگی کمک می کند. یک کیسه کوچک حاوی نخود یا ذرت یخ زده را روی پدهای چشم ها بگذارید. مواظب باشید که کیسه مستقیما روی پوست نباشند. یک دستمال یا حوله بین کیسه و پوست تان بگذارید.
۵) هنگام خواب به وسیله یک پنبه پمادهای اضافه را از روی بخیه ها پاک کنید. سپس پماد چشم را روی بخیه های پلک و قسمت داخلی پلک بمالید. تا زمانی که بخیه ها وجود دارند باید این کار را ۲ بار در روز انجام دهید (صبح و عصر).
ولی فقط هنگام خواب پماد را درون پلک پائینی بمالید. مالیدن این پماد درون پلک زیری باعث تیرگی و تارشدن دید می شود، بنابراین بهترین زمان برای این کار بلافاصله قبل از استراحت عصرگاهی است. بخیه هایی که به وسیله پماد چرب و لغزنده شده اند در هنگام برداشتن درد کمتری ایجاد می کنند.
با تشکر از دکتر جعفری پور