ظروف تفلون از ماده‌ای به نام پلی‌تترافلوئوراتیلن (PTFE) ساخته شده که نوعی پوشش نچسب و عایق الکتریسیته است.
ظروف تفلون هم مقاومت حرارتی بالایی دارند و هم مقاومت شیمیایی خوبی در مقابل اسیدها و بازها و در مقایسه با پوشش‌های نچسب دیگر، از بالاترین ضریب نچسبی سرویس قابلمه برخوردارند. یکی از ترکیب‌های دیگر موجود در تفلون که سمی هم هست، کادمیوم است.
این فلز سنگین در درازمدت می‌تواند باعث ایجاد اختلال در رشد به خصوص رشد قدی کودکان، بروز سرطان و ضایعات پوستی شود. علاوه بر این، کادمیوم در سنتز هموگلوبین دخالت می‌کند و عامل بروز کم‌خونی است.
ظروف تفلونی که استفاده می‌کنید، حتما باید استاندارد باشند و اگر آسیب دیدند، آن ها را کنار بگذارید.
ظروف آسیب‌دیده نباید دوباره بازسازی و روکش شوند زیرا معمولا این کار را افراد غیرحرفه‌ای انجام می‌دهند و احتمال اینکه مواد غیراستاندارد برای بازسازی به کار گرفته شود، بالاست.
از طرفی، بعد از بازسازی، آسیب‌پذیری این ظروف بیشتر می‌شود و سریع‌تر از بین می‌روند و احتمال اینکه مواد سمی وارد غذا شود، بیشتر خواهد شد.
باید به این نکته توجه کرد که تفلون یک روکش است و زیر آن ممکن است فلزات مختلفی استفاده شود. در بیشتر موارد جنس این ظروف اصلی، آلومینیوم است.
وقتی تفلون صدمه می‌بیند، نه‌تنها خود آن مواد سمی آزاد می‌کند بلکه فلز زیر آن نیز حاوی ناخالصی‌هایی است که سمی‌اند و ممکن است وارد غذا شوند.
مثلا آلومینیوم خود ناخالصی‌هایی دارد که احتمال بروز یبوست، اختلال‌‌های گوارشی، پوکی استخوان، آلزایمر، کم‌خونی شدید و راشیتیسم را افزایش می‌دهد
بنابراین اگرسرویس قابلمه تفلون آسیب دید به طور کل آن را دور بیندازید. البته هر نوع غذایی که در ظروف تفلون پخته شود، عناصر سمی را به خود نمی‌‌گیرد و برخی موادغذایی اسیدی این عمل را تسریع می‌کنند، اما به هر حال خطر وارد شدن عناصر سمی مثل کادمیوم منتفی نیست.